ارزش نهایی (TV)چیست؟

ارزش نهایی یا Terminal Value به ارزش یک دارایی‎ یا کسب و کار در زمان معینی در آینده گفته می‎شود. ارزش نهایی بر این فرضیه استوار است که یک کسب و کار برای همیشه با یک نرخ ثابت پس از یک دوره زمانی پیش بینی شده رشد می‎کند. ارزش نهایی در اغلب موارد شامل درصد زیادی از کل ارزش ارزیابی شده است.

درک مفهوم ارزش نهایی

هر چه زمان بندی برنامه‎ها طولانی‎تر می‎شود، پیش بینی‎ها هم دشوارتر می‎شوند. این امر در امور مالی نیز صادق است، به ویژه هنگامی که نوبت به برآورد جریان نقدی شرکت در آینده می‎رسد. برای حل این مشکل، تحلیلگران از الگوهای مالی مانند تنزیل جریان وجوه نقد (DCF)، همراه با مفروضات خاص برای به دست آوردن ارزش کل کسب و کار یا پروژه استفاده می‎کنند.
تنزیل جریان وجوه نقد (DCF) یک روش پرطرفدار است که در مطالعات امکان سنجی، خرید شرکت‎ها و ارزیابی بازار سهام مورد استفاده قرار می‎گیرد.
این روش بر اساس نظریه‎ای است که بر طبق آن گفته می‎شود که ارزش دارایی برابر با تمام جریان‎های نقدی آینده است که از آن دارایی حاصل می‎شود. به این جریان‎های نقدی باید به اندازه ارزش فعلی آن‎ها با نرخ نازل که نشان دهنده میزان سرمایه (مانند نرخ بهره) است، تخفیف داده شود.
تنزیل جریان وجوه نقد (DCF)، دوجزء اصلی دارد: زمان پیش بینی و ارزش نهایی. زمان پیش بینی معمولاً پنج ساله است. اگر این زمان بیشتر شود، دقت پیش بینی را تحت تأثیر قرار می‎دهد. به همین دلیل محاسبه ارزش نهایی مهم است.
برای تعیین «ارزش نهایی» معمولاً از دو روش استفاده می‌شود که عبارتند از روش رشد پایدار یا Perpetuity Growth Model و روش خروج یا Exit Approach
در روش اول فرض بر این است که یک کسب و کار هم چنان به تولید جریان نقدی در یک نرخ ثابت برای همیشه ادامه خواهد داد، در حالی که در روش دوم فرض بر این است که یک کسب و کار به فروش می‎رسد یا منحل می‎شود.

انواع ارزش نهایی

روش رشد پایدار یا Perpetuity Growth Model
در روش رشد پایدار، استفاده از تخفیفات ضروری است زیرا گذشت زمان، باعث می‎شود که ارزش فعلی و ارزش آتی با هم اختلاف داشته باشند. در ارزیابی کسب و کار، جریان نقدی آزاد یا سود سهام می‎تواند برای یک دوره مجزا از زمان پیش بینی شود، اما به همان اندازه که کار پروژه‎ها به آینده موکول می‌شود، پیش بینی عملکرد اقدامات جاری هم چالش برانگیزتر می‎شود. علاوه بر این، تعیین دقیق زمانی که یک شرکت ممکن است کار خود را متوقف کند یا منجل شود هم دشوار می‎شود.
برای غلبه بر این محدودیت‎ها، سرمایه گذاران می‎توانند فرض کنند که جریان‎های نقدی برای همیشه با یک نرخ پایدار رشد خواهند کرد و این نشان دهنده ارزش نهایی است.
ارزش نهایی با تقسیم آخرین پیش بینی جریان نقدی بر مابه التفاوت بین نرخ تخفیف و نرخ ارزش نهایی محاسبه می‎شود. محاسبه ارزش نهایی، ارزش شرکت را پس از دوره پیش بینی ارزیابی می‎کند.
فرمول محاسبه ارزش نهایی عبارتست از:

[FCF x (1 + g)] / (d – g)
در حالی که:
FCF = جریان نقدی رایگان برای آخرین دوره پیش بینی شده
g = نرخ رشد نهایی
d = نرخ تخفیف یا تنزیل
نرخ رشد نهایی، نرخ ثابتی است که انتظار می‎رود یک شرکت برای همیشه به همان میزان رشد کند. این نرخ رشد در پایان آخرین دوره یک جریان نقدی پیش بینی شده در یک مدل تنزیل جریان وجوه نقد آغاز می‎شود و به طور مداوم ادامه می‎یابد.
نرخ رشد نهایی معمولاً با نرخ بلند مدت تورم هماهنگ است ولی از نرخ رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) بیشتر نیست.
روش خروج یا Exit Approach
معمولاً در سرمایه گذاری‎های محدود، نیازی به استفاده از روش رشد پایدار نیست. در عوض، ارزش نهایی باید ارزش خالص دارایی‎های شرکت را در آن زمان منعکس کند.
در روش خروج یا Exit Approachیک قیمت عادلانه با افزایش آمارهای مالی، مانند فروش، سود و یا درآمد پیش از محاسبه نرخ بهره، مالیات یا استهلاک (EBITDA) محاسبه می‎شود.

چرا باید ارزش نهایی کسب و کار یا دارایی را بدانیم؟

معمولاً شرکت‎ها و کسب و کارها فرض را بر این نمی‎گذارند که پس از چند سال، کار خود را متوقف خواهند کرد و برنامه ریزی آن‎ها برای سال‎های متمادی و حتی تا همیشه است. ارزش نهایی در واقع تلاش برای پیش بینی ارزش آتی شرکت است که آن را با محاسبه تخفیف در قیمت‎ها انجام می‎دهد.
ارزش نهایی چگونه تخمین زده می‎شود؟
تعداد زیادی فرمول برای محاسبه ارزش نهایی وجود دارد. همانند تجزیه و تحلیل تنزیل جریان وجوه نقد (DCF)، اغلب فرمول‎های ارزش نهایی جریان‎های وجوه نقدی در آینده را بر اساس ارزش فعلی دارایی‎ها در نظر می‎گیرند.
روش ارزش انحلال (یا روش خروج) نیاز به ارزیابی قدرت کسب درآمد با نرخ تخفیف مناسب دارد. ولی در روش رشد پایدار (Permetuity) قرار بر انحلال شرکت نیست. در عوض، فرض بر این است که جریان‎های نقدی بازسازی می‎شوند و شرکت می‎تواند با نرخ ثابت به طور مداوم رشد کند. رویکرد چندگانه از درآمد فروش تقریبی یک شرکت در طی آخرین سال استفاده از روش تنزیل جریان وجوه نقد استفاده می‎کند تا بدون تخفیف بیشتر به ارزش نهایی دست یابد.
هنگام محاسبه ارزش نهایی، از روش رشد پایدار استفاده کنیم یا روش خروج؟
در تجزیه و تحلیل DCF، هیچ کدام از روش‎های رشد پایدار یا رویکرد چندگانه خروج نمی‎تواند برآورد کاملاً دقیقی از ارزش نهایی ارائه دهد. انتخاب روش محاسبه ارزش نهایی تا حدودی به این بستگی دارد که آیا یک سرمایه گذار مایل به برآورد نسبتاً خوش بینانه از شرایط است یا برآوردی نسبتاً محافظه کارانه از شرایط دارد.
به طور کلی، با استفاده از روش رشد پایدار برای برآورد ارزش نهایی، ارزشمندتر است. با این وجود سرمایه گذاران می‎توانند از هر دو این روش‎های محاسبه ارزش نهایی استفاده کنند و سپس با محاسبه میانگین مقادیر به دست آمده، به برآورد نهایی ارزش خالص فعلی یا NPV بپردازند.

ارزش نهایی منفی چیست؟

اگر هزینه سرمایه آینده بیش از نرخ رشد پیش بینی شده باشد، ارزش نهایی منفی برآورد می‎شود. با این حال، ارزش نهایی نمی‎تواند برای طولانی مدت لحاظ شود. ارزش سهام یک شرکت تنها می‎تواند به طور واقعی در یک بازه زمانی کوتاه به صفر برسد و هر گونه بدهی‎های باقیمانده در یک دوره ورشکستگی طبقه بندی می‎شود.
هر گاه که یک سرمایه گذار در یک شرکت با درآمد منفی رو به رو شود، بهتر است با ارزش نهایی کاری نداشته باشد و به دیگر روش‎های موجود تکیه کند.

منبع: ارگ تجارت